Bazı “birimler” ve “kurumlar” vardır ki; bunların hiçbir surette menfaat ve çıkar ilişkisi içinde olma lüksleri kesinlikle  yoktur…Hiçbir zaman bunlar, kar ve kazanç kapısı gütmezler;“ama-sız ve fakat-sız” hizmet etme idealiyle kesintisiz mücadele ve mücahede onlar için ana ilkelerden biridir. Kendilerini manevi bir sorumluluk bilinci içinde hizmete devam etmekle yükümlü hissederler. Fasıla kabul etmezler.! Sabırlıdırlar sorumluluktan kaçmazlar.!

Vakit nakittir onlar için…

Burada harcanan her bir saniye onlar için adeta bir “ibadet” hükmündedir !...

Genele şamil bu tespitlerimi özele indirgersek; Gökhan KAPOĞLU başkanlığındaki Düzcespor Yönetim Kurulu’nun tam bu şablona uygun olarak hareket ettiğini görüyoruz: “22 yıl sonra gelen” şampiyonluğun çıkış sırrı işte burada saklıdır…!Bunu bilesiniz…!

Konuyu biraz açmama müsaade edin.!

Bir çınarı usulüne uygun dikmek tabii ki önemlidir ; ancak aslına uygun bakımı yapılmayan çınarın, kalıcı olma şansı hiç yoktur. Çınarı güçlü, kalıcı, dayanıklı ve aynı zamanda “uzun ömürlü” kılan da işte bu özelliğidir. Yoksa çınara kavak ağacı muamelesi yaparsanız; belirli bir ömrü aşamazsınız …!

O yüzden kurulduğu 1967’den bu yana “Düzcespor, Ulu Çınar gibidir” diyoruz.

Çınar, haşmeti sever; büyüdükçe aslına döner. Yoksa çınar olma özelliğini yitirir …

İKİ TAKIM BİRLEŞTİ “DÜZCESPOR DOĞDU…”

Gazeteci Araştırmacı Yazar Mehmet Şimşek, bir yazısında bu gerçeği şu sözlerle dile getiriyor:

 “Şimdi sıkı durun yıl 1967… Şehrin ileri gelenleri Düzce’de iki futbol takım yerine bir tane olsun görüşünde hemfikir. Düzcespor ile Düzce Gençlik Spor Kulubü resmen birleşiyor. Biri forma rengini diğeri de ismini verince ortaya DÜZCESPOR ÇIKIYOR…”

Demek ki Düzcespor, bir dayanışmanın ürünüdür; birleşip tek çatı olmanın ortaya koyduğu bir başarı hikayesinin sembolüdür. İki takımdan tek takım doğuyor. Öyle kolay mı oldu sanıyorsunuz siz…!

Bugün böyle bir örnek ortaya koymaya kalkalım ne yalan-dolanlar,  ne dedi-kodular üretirler; ne hakaretler ne dümenler ortaya koyarlardı…!

Düzcespor ismi de, Kırmızı Lacivert rengi de işte böyle doğmuştur.Tarih şahit…!

Düzcespor 22 yıl sonra elde ettiği şampiyonlukla sadece bir üst lige çıkmış olmuyor; aynı zamanda “Düzcespor’u kuranlara da bir vefa örneği sergilenmiş oluyor…!”Tek kentte tek kulüp, tek yumruk…!

Tek isim, tek renk, tek bayrak: Düzcespor…!

İHSAN ÇETİN’İN “SEVİNÇ ”GÖZYAŞLARI…!

Evet bugün 2.ligdeyiz çok şükür çok mutluyuz…Ama dün yaşananları da bugün unutursak yarın kıymet bilmeyenler türeyebilir. Onun için tarihsel bilgiler belge mahiyeti taşır.Buna istinaden yazıyorum bu gerçekleri: “Tarihe not düşüyorum bir anlamda…!”

Dününü bilmeyen, geleceğinden emin olamaz.

İhsan Abi (rahmetliyle) 2021-2022 sezonunun 3.ligdeki şampiyonluk kupasını kaldırdığımız 18 Temmuz Stadındaki “Bıtexen Düzcespor-Çarşambaspor” maçını basın locasından birlikte izlemiştik.  

Biliyorsunuz ama yine de hatırlatmış olayım: 2. yarıda Murat Gürbüzerol, attığı ilk golle Düzcespor’u 1-0 öne geçmiş (dk.72) ancak Çarşambaspor 78. dakikada Muhammed Öztürk’ün ayağından attığı golle durumu 1-1 yapmıştı... Heyecan doruktaydı...Bize beraberlikte yetiyordu  aslında; ama böyle coşkulu bir taraftar  galibiyeti taçlandırarak kupayı almak isterdi…Derken yine Murat Gürbüzerol sahneye çıktı; Uzatmada attığı ikinci golle maçı 2-1 kazandık.

Maçın bitiş düdüğünün çalmasıyla tabii ki 22 yıldır bu sahneyi bekleyen taraftarı tutmak mümkün mü…! Anonsu yapan Hasan Kaya’nın sesi dahi o hengamede kayboldu…Önce teknik heyet ve futbolculara madalyaları verildi; sonra takım kaptanı Nevzat Bilen’e de sahada hazır bekletilen şampiyonluk kupası takdim edilerek 22 yıllık kupa hasreti bu şekilde bitmiş oldu. Sonra sahamız malum. Kim tutar taraftarı; saha insan seline döndü ki o anı ancak yaşayanlar bilir…

Düzcespor’un hiçbir deplasman maçını kaçırmadan bu maça kadar gelen İhsan Çetin Abi’yle o arada yalnız kalıyoruz basın tribününde …O sevinç dalgasına hiçbir Düzcesporlu gönül dayanamaz…!

Tam o arada İhsan Abi’yle göz-göze geliyoruz:

“-Erolll, biz şimdi şampiyon olduk mu yani…!? Sahi Şampiyon muyuz Erol…!” diye bana sarılarak hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı…!Hüngür hüngür…Gel sende dayan bu sevince…!

O an aklıma geldikçe inanın kendimi kontrol edemiyorum:

“-Şampiyonuz İhsan Abi. Evet Düzcespor şampiyon İhsan Abi…”İnanılacak gibi değil şu taraftarı görüyor musun.! evinmeyi özledik İhsan Abi…Allah emeği geçenleri daha da mutlu eylesin. Teşekkürler Düzcespor. Teşekkürler Gökhan Kapoğlu. Teşekkürler Çocuklar….!”

Sonra ben basın locasından çıkıp anons odasının yanındaki koltuğa geçip sahanın ve taraftarın tamamını üstten görmek istedim.Buradan sahayı ve taraftarı Zekeriya Korkmaz(Beşyüz)’le birlikte izlemeye başladım. Ardından İslam Keleş’te yanımıza geldi birlikte kupa resitalini izledik…!Bu arada İhsan Abi’nin sessiz sedasız önümden dışarı çıktığını gördüm. Kesin daha rahat ağlamak için dışarı çıkmıştır…Mekanın cennet olsun İhsan Abi. Sen bu şampiyonluğu gördün, o hazzı yaşadın ya…Sana ve senin gibilere, bizlere; bu sevinci yaşatanlara şükran borçluyuz. Allah sizlerden razı olsun, Düzce sizlere şükran borçludur (E.T.)

DÜZCESPOR 2.LİGE RENK KATACAK

         Takımımız Düzcespor’un 2.ligde yeni sezonun bu ilk maçına hazırlandığı esnada bu yazıyı yazmamın bir sebebi de “tarihe not düşmek içindir” bunu bilesiniz…Bizi bu üst lige taşıyan Teknik Direktör Yavuz İncedal’ı ve futbolcularımızı Kulüp Başkanımız Gökhan Kapoğlu’yla yönetim kuruluyla sergilediği dayanışma ve özverili çalışma azmi için gönülden tebrik ediyorum. Mevlam’dan bundan sonraki spor ve sosyal hayattaki yaşantınızda sizlere ve ailenize de aynı mutlulukları nasip etsin. Bundan sonra sizler gönlümüzde bir değerimiz olarak kalacaksınız.

ŞAMPİYONLUK TESADÜF DEĞİLDİR…!

Düzcespor’un bir “değerler manzumesi” olduğu aşikardır…!Tabii ki her ilin kendine has özellikleri ve güzellikleri vardır; ancak Düzcespor’un kuruluş hikayesi ve yaşadığı inişli-çıkışlı sürecin bu hikayenin gerçeğe dönüşmesinde etkili olduğu saklanamaz bir gerçektir…

Şampiyonluk bir tesadüfün eseri değildir. Aslında hayatın hiçbir evresinde “tesadüf” diye bir kavram yoktur. Siz hiç hayatınız boyu tesadüfen ölüm veya tesadüfen doğum olayına şahit oldunuz mu!

Hayatta tesadüfen başarı; tesadüfen şampiyonluk mümkün müdür…!

Düzcespor’un da aralarında bulunduğu Aksarayspor, Elazığspor, Giresunspor, İskenderunspor, Kırıkkalespor, Muğlaspor, Orduspor, Afyonspor, Nazillispor, Ceyhanspor, Çorumspor, Hatayspor, Lüleburgazspor, Tekirdağspor, Uşakspor ve Trabzonspor’un da aynı tarihte yani 1967’de kurulmuş olması da tesadüf olamaz.!Trabzonspor 38 yıl sonra, Düzcespor 22 yıl sonra aynı sezon şampiyonluklarını ilan etmişlerdir.Şu bir gerçek Düzcespor ikinci lige renk katacaktır; heyecan katacaktır, değer katacaktır.

KURULUŞ “DAYANIŞMA” İLE BAŞLAMIŞTI   

Düzcespor’un kuruluşu bir dayanışmanın ürünüdür (başta izah etmiştim).Gelen şampiyonlukta dayanışmanın eseridir bunu bilesiniz.

Her türlü görüşün tek çatı altında birleştiği sezondur bu yılın Düzcespor yönetimi…Çeşit çeşit siyasi görüş olmasına rağmen hedef Düzcespor denilerek bir araya gelmiş kararlı ve fedakar bir ekip demektir Düzcespor…!

Başkan Gökhan KAPOĞLU başkanlığında bir araya gelmiş yeni yönetim sistemli, disiplinli ve kararlı bir tutumuyla başkan Kapoğlu’nun müthiş azim ve kararlılığıyla zor bir sezonu şampiyon olarak kapatmasını bilmiştir.

“Niyet hayır, akıbet hayır” ilkesi ışığında…! İnsanların başladığı işlerin hayırlı devam etmesi için kullanılan atasözlerinden biridir bu söz.. Temelinde iyi niyetle başlanan bir işin kararlılıkla sezon sonuna kadar sistemli devamı başarı getirmiştir.İnsanın yaptığı tüm işler niyete göredir. Aslolan niyettir; insanın bir şeyi yaparken neyi düşündüğü ve neyi amaçladığıdır önemli olan...Öyle değil mi…! “Niyet halis olunca akıbet de hayır olur” demiyor muyuz…!” Teknik Direktör olarak çağrılan Yavuz İncedal’da tesadüf değildir…!Bu da dayanışmanın bir başka tezahürüdür.! Üçüncü ligi çok iyi bilen bu ligde bir çok şampiyonluğu yaşamış bir tecrübe abidesi “İncedal” başarının baş mimarlarından biri olarak Düzcespor tarihindeki yerini almıştır.

DÜZCESPOR “BİR SEVGİ YUMAĞIDIR…!”

Bu sene de Yönetim ikinci lig için yeni bir Teknik heyet ve yeni bir ekiple yola çıkmıştır.Komşu ilimiz Sakaryaspor’daki başarısı ile tanıdığımız Ercüment Coşkundere, ikinci ligdeki başarımızın zirve yapması için ekibiyle vargücüyle çalışmalarına devam etmektedir. Tüm zamanını kulüpte futbolcu ve teknik heyetle birlikte geçiren; tüm deplasmanlara aynı azim ve kararlılıkla eşlik eden bir yönetim kurulu neden başarılı olmasın ki…!

Düzcespor, dışarıdan bakıldığında nihayetinde bir “spor kulübü”dür, bir futbol takımıdır…!Ancak bir sevgi yumağıdır; bir direniş ve bir dirilişin dışa yansıyan yüzüdür…! Bir “sevda”dır bir “aşktır…!” Tarifi mümkün olmayan bir “duygudur…!”

Ama bir “dayanışma kültürünün zirve yaptığı,  bir ‘duygunun’ ve ‘dayanışmanın’ uç noktasıdır…! Duyguyu, sevgiyle; sevgiyi aşkla yoğurmanın odak noktasıdır Düzcespor…!

Düzcespor “değişim ve gelişimin” getirdiği bir sonuçtur. Biz bu anı aslında “Diriliş” olarak da izah edebiliriz.

Diriliş, Sezai Karakoç’un deyimiyle : “o anlar eylem ve duyguların zirve yaptığı özel anlardır…!”

“Diriliş”ifade ettiği mana itibariyle “direnmektir; karşı koymaktır güç kazanmaktır” kısaca… Ayağa kalkmak ve yeniden eski durumuna dönmektir. Diriliş, bir şeyin yeniden hayat bulmasıdır ...! Tabi ki kelimenin ifade ettiği manayı uzunca izah edecek değilim ancak şu gerçek unutulmamalıdır ki; Diriliş şairi Sezai Karakoç’a göre “diriliş: Özü arama, öze ulaşma, yeniden doğmadır…!”İşte Düzcespor yeniden doğmuştur…

         …ki 1967-70 yıllarının iki ezeli rakibi Düzcespor’la Trabzonspor aynı sezonda şampiyonluğu yaşayarak mutlu sona ulaşmış oldular.

Mesela her iki takım arasında kuruluş yıllarında yaşanan rekabetin boyutunu anlamanız için o yıllarda oynanan üç farklı maçın sonucunu hatırlatmak isterim:

08.09. 1968’de Düzcespor-Trabzonspor:1-0

09.02.1969’da Trabzonspor-Düzcespor:1-0

09.11.1969’da Trabzonspor-Düzcespor:3-1

19.04. 1970’de Düzcespor-Trabzonspor:3-0

Nereden nereye…!

Düşünsenize:“Düzcespor’un Trabzonspor gibi aynı seviyede büyüyüp geliştiğini bir düşünsenize…! Gelişme Trabzonspor gibi olmuş olsaydı nerde olacakmışız anlatabildim mi…!

         1967’de kurulan Trabzonspor’la birlikte…!Trabzon’un Of ilçesindeki sahada Yomraspor’la yaptığı maçı 2-1 kazanarak sezonun bitimine bir hafta kala şampiyonluğunu ilan etmesinin de iyi tahlil edilmesi gereken bir olay olarak tarihteki yerini almıştır. (Tarihe bir not düşmek için maç tarihinin kayda geçmesi gerekiyor.Normalde Yomra sahasında oynanması gereken maç Yomra Sahasının yenilenmesi için yıkılması gerektiğinden zorunlu olarak Of Sahasına alınmıştır…!(Tarih:1.Mayıs. 2022 Pazar.)

Son sözüm olsun:“Düzcespor’un bu şartlarda bu pozisyonda şampiyon olması tam “bir ibretliktir”; üzerinde tez yazılması gereken “ibret vesikası” hükmündedir. Bir uyarıdır, aynı zamanda bir mesajdır…

Anlayana …!

         “Trabzon valisi hemşehrimiz tabii ki bizim de gururumuz Sayın İsmail Ustaoğlu’nu gönülden tebrik ediyorum. Vali dediğin kentiyle halkıyla sporuyla sporcusuyla özdeşleşen insandır. Sayın Ustaoğlu; Valiliğin kuru bir makam olmadığını bu tavırlarıyla ispatlamıştır... Takımı maddi ve manevi olarak motive etmesinin yanında her daim Trabzonspor’la dayanışma içinde olmuştur.Kenti yönetenin kent halkı tarafından sevilip sayılmasında en büyük etken “halkıyla bütünleşmesinde” saklı olduğunu tescil etmiştir.

         İşin özü cümlemin başında ifade etmiştim. 1967’de iki kulübün ortak kararıyla “Düzcespor” adıyla doğan bu ilin futbol takımı Düzcespor; bu ilin bir değeridir.

 Sözü fazla uzatmaya gerek yok:DÜZCESPOR bu ilin bir değeridir; sahip çıkalım. Sahip çıkanlara da sahip çıkalım ki “BU MEŞALE SÖNMESİN…!”