Bazen hayatın önümüze çıkarttığı engeller yada sahip olduğumuz farklılıklar hiç bir şey ifade etmez. Yaşamak en değerli haliyle hissettirir bize. Bir çok kişiye ilham verecek bir hikaye.

Bir kolu olmayan, diğer kolunun parmakları kesilmiş iki evladı olan bir anne...ikinci cocuğuna 3 aylık hamileyken eşini kaybeden bir kadın. İnanıyorum ki onun hayatı bir çok insana "artık hiçbir şeyin imkansız olmadığını” bizlere gösteren bir hikaye..

Kolları yok ama o güçlü bir anne... Kocaman bir yüreği var. Diyor ki... Doğum yaptıktan sonra cocuğumu ilk kucağıma aldığımda cok derin duygular hissettim. Bir tarafım seviniyor eşimden evlatlarım var benim. Sanki Onun kokusunu hissediyorum evlatlarımda. Bir tarafım hüzünlü eşim yok bu mutluluğumu tek başıma mı atlatacaktım neredesin aşkım nerede? Allahım sevgili meleklerim eşim bu gece rüyama girebilir mi? Orada evlatlarımla eşimle beraber bir aile olduğumuzu göreyim... diye dua ediyorum. Bir yandan maddi manevi zor durumdayım cocuklarıma bakabilecek miyim? Endişesi beni bitiriyor. 

Kendi evladını bile tek başına kucağına alamamak, duygusunu anlatamam sizlere. Ama şunu söyleyebilirim yüküm omuzumda yük değil, yüküm yüreğimde benim. Çok isteyip de yapamadıklarım da. Her gün bir çığ gibi büyüyor ve ben altında ezilmekten cok korkuyorum cok. Yıllardan beri yanımda olan DÜZCE SEVDALILARI DERNEĞİNE buradan teşekkür ediyorum. İyi ki yanımdasınız. Sizlere olan minnettarlığım kat be kat artıyor. İyi ki varsınız. Sizler sadece evlatlarımın değil, benimde koruyucu meleklerim olmayan kollarımsınız.

Küçük bir çocuğun bir evladın "annecim senin kolların ne zaman iyileşecek, ne zaman kolun çıkacak, ablamla bana ne zaman sarılıp kokluyacaksın, bizim babamız nerede, ne zaman gelecek, bize çikolata alacak mı?

Geldiğinde "yüreğim burkuluyor, bizleri kahrediyor, yüreğimizi parçalıyor. Sen nasıl bir annesin, nasıl dayanıyor o yüreğin söyle...ne zorluklar çektiğini düşünmeye gücüm yetmezken, o zorlukları, sorulan sorulara cevap verirken içten içe yutkunmalarını anlatmaya söyleyecek söz bulamıyorum.

         Tek  isteği evlatlarının daha iyi koşullarda bakabilmesi okutabilmesi. Biliyordu ki bu imkansız. Hayatın yükünü kendi omuzlarına alıp yüklediğin için yoruluyorsun biliyorum yüreği güzel kadın. Aç ellerini canım Allahıma bugünümü yarınımı dualarımı kalbimdeki sızılarımı sana bıraktım. Her şeyin en iyisini hayırlısını sen bilirsin diye dua et. öyle içten dua etmişsin ki karşına DÜZCE SEVDALILARI YARDIMLAŞMA DERNEĞİNİ çıkarttı. Her zaman söylerim her yağmurun arkasından gökkuşağı çıkar. İşte bu Düzce Sevdalıları bir güneş gibi çıkarttı karşına  Allahım. Kac yıldan beri o güneş gibi hayatınıza giren Düzce Sevdalıları Başkanı REŞİT KURT evlatlarına sana umudunu kaybetme bizler her zaman yanında olup içinizi ısıtmaya devam edeceğiz ve diyorlar ki... Zor şartlarda hayat mücadelesi veren bu ailemizin yardım çığlıklarına sessiz kalmayalım lütfen, annemizin olmayan kolları olmaya yüreklerimizi sızlatan evlatlarımıza bizlerle birlikte ışık olmak isterseniz bizlere ulaşabilirsiniz...

Güçlü kadın biliyorum ki cocukların yanına yattığında uyur gibi yapıyorsun değil mi?  Bende öyle yapıyorum. Çünkü mutluluğu ürkütmek istemiyorsun. Mutluluk serçe kuşu gibidir. Bazen yalnızca durup onu izlemek gerekir. Onların nefes almalarını sağlıklı olmalarına şükür etmenin ruhuna sonsuz mutluluk huzur veriyor anlıyorum seni.

Sen ve senin gibi anneler  evlatlarınıza... Sizleri bir serçenin gözyaşı damlası   kadar seviyoruz.. Bu kadarcık mı sevginiz demeyin.. Çünkü serçeler ağladığında ölür...