Annecim  bak bugün senin günün..Sen yine yoksun.. Güneşin başka iklimleri başka gönülleri ısıtmaya gittiği şu saatlerde kağıdı kalemi elime alıp seninle dertleşmek, yalnız sana yazmak, seni özlemek geçiyor içimden... Nasıl olacak bilmeden sana seni yazmak..

Gününü kutlamaya dualar etmeye kabrine geldik annecim.. Cennete giden annelerimizi gören, bazılarımızın kaybetme korkusu olup umutları kırılıyor biliyorum. Ama öyle olmasın olur mu.! Annenizle geçirdiğiniz her gün bir mucize. Bu mucizeyi yaşarken her anı doyasıya yaşamak gerek. Biz vedalaşana kadar öyle yaptık sizde yapın. Yarını düşünerek bugünü hüzünle yaşamayın olur mu. Doyasıya sarılın koklayarak öpün onları.

Bugün yollarınızın ayrılacağı ihtimaline takılmayın. Sizler için sadece bugün var. Bugünü hakkıyla yaşayın annenizle..

Sen yine yoksun.. Her acıyı tattım. Her zorluğu gördüm. Hayatın her cilvesine alıştım bir tek senin yokluğuna alışamadım be anne…ben bu delilikleri, kötü yaşantıları duydukça cok korkuyorum, sığınacak bir kucak arıyorum ama sen yine yoksun..

Her anneler gününde yaptığımız Bir pasta hayal ettim kabrinde. Rengi kırmızı üzerinde papatyaları olan. Havada güneşli olacaktı o günü. Bu sabah sen uyanmadın ki. O güneşte bizi ısıtmadı. Kırmızı pastanın siparişi de verilmedi. Biz hala o günde.. Seninle en son kucaklaştığımız ay Aralık.. Öğrettiklerini unutmamak için sürekli tekrarlıyorum. Sükuneti acizliği dünyanın üç günlük olduğunu. Herkes annelerinin kucaklarını çiçeklerle dolduruyorlar, biz toprağını annem… 

Gözlerimi kapattım hayal ediyorum kabrinin başında. Cennetten beni görüyor musun yine bana çılgın kızım duygusal kızım diyor musun?  İlk aklıma düşen kahkahaların, boynunun altından koklayışım, sana yaptığım cilvelerim şımarık hallerim, başımı göğsüne yasladığımda kalbinin atışı nefesini dinleyişim. Bundan sonrası hep eksik hep yarım.

Hep söylerdin.. anne olunca anlarsın diye.. Öyle bir anne oldum ki ne anladığımı anlatırsam yürekler acır mücadelemizle de ısıtırız yürekleri..

Anneliğin başka türlüsü de varmış öğrendim. Sadece emzirene, düştüğü için açılan yarasını üfleyene, girdiği her sınavdan cıkana kadar dua edene anne demiyorlarmış. Beslenme sonrası takmak enjeksiyon yapmak, yoğun bakım kapılarında yüreği ağzında dua etmekte anneliğin bir parçasıymış öğrendim. Evladının tek bir gülüşü için gecesini gündüzüne katmanın yanında, evladının tek nefesi için canını dişine takmak da varmış öğrendim. Anneliğin başka türlüsü de varmış, hiç anne sözü duymadan da yapılabiliyormuş annelik, hiç oyuncak almadan hiç parka gitmeden... ahhh daha neler neler öğrendim annecim...

Hayalinde büyüttüğü cocuğa, bir çiçeğe bir kediye, kardeşine, sınıfındaki öğrencilerine annelik yapan, yüreği anne kokan her kadının anneliğin den öperim. Evladını cennete gönderen anneler için bugün kızıma sizler için sarıldım..

Anneler gününüz kutlu olsun..